زمانہ با اُمَمِ ایشیا چہ کرد و کند کسے نہ بود کہ ایں داستاں فرو خواند تو صاحبِ نظری آنچہ در ضمیرِ من است دل تو بیند و اندیشہ تو می داند بگیر ایں ہمہ سرمایہ بہار از من ’کہ گُل بدستِ تو از شاخِ تازہ تر ماند‘
